6 วันกับคนแปลกหน้า 3 คน
หากเรายังไม่เคยพบใครเหล่านั้นมาก่อนในชีวิต ชั่ววินาทีที่เห็น เราคงใช้ประสบการณ์ทั้งหมดในการประเมินคน ๆ หนึ่ง และตัดสินว่าเขาเป็นยังไง รวมถึงบอกได้ว่า ชอบไม่ชอบ เช่นเดียวกับวันแรกของฉัน วันแรกที่บอกว่าชอบหรือไม่ชอบ คน 3 คน 1 ครอบครัว ที่ฉันเป็นคนนำทาง
วันแรก ที่เย็นได้ระดับในช่วงเวลากลางวันเกือบเที่ยง มื้อแรก และการพูดคุยครั้งแรก เปล่าเลย ฉันตอบไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ แต่มันรู้สึกแปลก ๆ แปลกที่ต้องนำทางใครในช่วง 1 ปีที่ผ่านมาที่ฉันได้ละเลยมันไป
วันที่ 2
วันที่ 3
และวันต่อ ๆ มา ฉันรู้สึกหัวเสียไม่น้อย กับการเดินทาง การร้องโหวกเหวกโวยวายของเด็ก และการพะวงว่ารถที่เพิ่งออกมาได้ไม่ถึง 4 เดือนจะเปื้อนมากน้อยแค่ไหน และหงุดหงิดไปไม่น้อย รวมถึงการแสดงออกทางสีหน้า ท่าทางที่คงไม่เป็นสับปะรดของฉัน
ฉันพยายามบอกตัวเองว่า ถ้ามันลำบากมากนัก เราก็แค่ไม่ต้องเป็นคนนำทางไง ง่ายดีจะตายไป แต่บางอย่างในสมองฉันบอกว่า หากฉันไม่พาพวกเขาไป แล้วเขาจะไปกับใคร ที่สำคัญ ฉันอยากจะนำเขาไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่เขาได้บอกไว้ ตั้งแต่วันแรก
วันที่ 6 วันสุดท้าย น่าเสียดายที่ทำได้ไม่ดีพอ .... ฉันรำพึงรำพันกับตัวเอง ..... แต่ฉันดีใจ ที่ฉันนำทางเขาจนถึงจุดหมายปลายทางได้ และครั้งหน้า ฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีกับคนแปลกหน้าคนต่อไป .....
สวัสดีครับ แวะมาทักทายครับผม~^^
ตอบลบสวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^____^
ตอบลบ